Ooit zag ik een oude monnik op tv. Zijn hele leven had hij in het klooster doorgebracht. Toen de interviewer hem vroeg, ‘Wat wenst u nog van het leven? Wat zou u nog willen worden?’, antwoordde hij ‘Ik zou zo graag monnik willen zijn’. ‘Maar u bent toch monnik? Niemand is meer monnik dan u!’ ‘Ja’, zei hij, ‘maar toch heb ik het gevoel, dat ik het nog méér…’ Met zijn handen maakte de oude man een gebaar, alsof hij ‘het’ probeerde te pakken.

Prachtig vind ik het als mensen, hoe succesvol ook, zeggen: ik ben er nog niet, er is nog zo veel waarover ik me verwonder. Wat een andere insteek dan te zeggen: ‘been there, done that.’ Waarmee de deur naar verdere ontwikkeling dicht gaat. Het eerste leidt juist tot interesse, leren, een waarderende en kwetsbare houding. Dat je nooit op je lauweren rust en zegt: Ik ben de beste timmerman van de stad, punt. Nee, de beste timmerman van de stad zegt dat niet. Die is zoekende naar hoe het beter kan. Hoe die plank nog mooier kan verzinken in die kast. Hoe dat ornament nog fraaier kan worden afgewerkt.

Wanneer is iets goed genoeg? Wanneer mag je tevreden zijn en loslaten? Wanneer mag je uitrusten van je harde werken, van de zoektocht? Laat maar lekker los, er is teveel tegelijkertijd om op alle vlakken verwonderd en betrokken te blijven. Zoek de verwondering op als je energie en positiviteit kan gebruiken. En datgene waarover jouw verwondering het grootst is, datgene waartoe je je steeds weer aangetrokken voelt, dat zal je zonder veel inspanning onderzoekend bezig blijven houden. Dat zal je nieuwsgierig blijven houden als een eenjarige, zonder ego en met veel bereidwillige leermeersters uit allerlei hoeken. Met alle positieve effecten van dien.

Ik wens iedereen zo’n inspirerende verwondering toe! Wat zou dit voor jou zijn? Ben je het onderwerp dat jou maar blijft verwonderen al tegen gekomen? Hoe kun je de verwondering in jezelf een zetje te geven? Hier zijn een paar suggesties, en let op: het gaat niet om goed en fout. Zodra je merkt dat je bezig bent met het uitleggen en verklaren van wat je ziet, houdt de verwondering weer op.

• Associeer vrijuit, laat je gedachten de vrije loop. Dit kan ook in een groep. (bijvoorbeeld heel goed in onze workshop Improviseren)
• Bekijk een voorwerp of plaatje uitgebreid en probeer je er wat over af te vragen
• Filosofeer over een vraag
• Houdt stress buiten de deur. Verwondering is niet direct nuttig of toepasbaar, dat heeft tijd en rust nodig.
• Stel de vraag: ‘waar denk je nu aan?’ aan iemand die je goed kent.
• Pak eens een ander perspectief. Bekijk je tuin vanaf je tuintafel of neem in een gesprek een andere rol aan.
• Lift mee op de natuurlijke verwondering van een kind. Neem de tijd om met een kind uit je omgeving mee te kijken, diens belangstelling te volgen en automatisch ga jij je ook verwonderen.

Verwonder-ze!

“wie zich niet ergert maar verwondert, wordt geen tachtig maar honderd!”

Auteur: Co-productie van Anne Prakke en Marijn Damsma Bron afbeeldingen: Magisch boek: Designed by Iconicbestiary Spelende vader: Designed by Freepik